نوارکاست یک سخت افزار فنوگرافیکی بر روی نوار مغناطیسی است که تا پیش از آغاز قرن 21 به خاطر قیمت پایین و سهولت استفاده از آن از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار بود.
نوارکاست از یک محفظه کوچک و دو قرقره تشکیل شده است که نوار مغناطیسی دور آنها پیچیده می‌شود و می‌توان بر روی این نوار، ماده صوتی را ثبت کرد.
این حمایت صوتی را شرکت فیلیپس در سال 1962 اختراع کرد و یکسال بعد در آگوست 1963 از آن در نمایشگاه رادیوی برلین که امروز با عنوان نمایشگاه محصولات الکترونیکی مصرفی برلین شناخته می‌شود رونمایی کرد. تولید جهانی این ابزار از سال 1965 در هانوفر آلمان شروع و به موازات آن فروش نوارهای از پیش ضبط شده نیز آغاز شد.
طول نوار، مدت زمان نوارکاست را نشان می‌دهد. ضبط و پخش محتوای صوتی در هر دو طرف نوار امکان‌پذیر است.
به گزارش خبرگزاری مهر، رایج‌ترین فورمت‌های نوارکاست C46 (ضبط 23 دقیقه در هر طرف)، C60 (ضبط 30 دقیقه در هر طرف) و C120 (ضبط 60 دقیقه در دقیقه) هستند.
حتی اگر امروز به خاطر فورمت‌های دیجیتال صوتی به ویژه MP3 نوارکاست آخرین روزهای حیات خود را پشت سر می‌گذارد، جوانان دهه‌های 80 و 90 به خوبی با این مفهوم آشنا هستند.
پس از اختراع نوارکاستها دستگاه‌های ضبط و پخش موسیقی ویژه خودروها وارد بازار شدند که با نام آشنای "رادیوپخش" شناخته می‌شدند و سپس سونی در سال 1979 "واکمن" را به بازار معرفی کرد. به این ترتیب، نوارکاستها از خانه‌ها خارج و با دنیای داشبورد خودروها و جیب جوانانی که در خیابان با واکمن خود موسیقی گوش می‌دادند نیز آشنا شدند.
نوارکاست برای صنعت یک مزیت بزرگ داشت. درحقیقت، از یک طرف قرقره‌ها و جلد پلاستیکی نوارکاستها بسیار شکننده بود و به راحتی می‌شکست و از طرف دیگر، چوپ پنبه‌ای که زیر نوار مغناطیسی قرار می‌گرفت اتصال محکمی نداشت و پس از مدت زمان کوتاهی از جلد جدا می‌شد. با جدا شدن چوب پنبه، نوار داخل ضبط پیچیده می‌شد، بنابراین پس از مدتی باید نوارهای جدید خریداری می‌شد.
هرچند، بسیاری از جوانان دیروز هنوز به یاد می‌آورند که پس از پیچیده شدن نوار، آن را با یک خودکار دوباره جمع می‌کردند و از یک تکه پنبه گلوله شده به جای چوب پنبه استفاده می‌کردند.
در زمانی که هنوز خبری از حافظه‌های فلش "یو. اس. بی" و حمایت‌های اپتیکی "سی. دی" نبود، جوانان باید تا نیمه‌های شب بیدار می‌ماندند تا آهنگ مورد علاقه خود را از رادیو ضبط کنند. سپس باید نوار را بارها عقب و جلو می‌بردند تا از ضبط با کیفیت بالا مطمئن شوند.
در ماه می سال 2007 بزرگ‌ترین فروشگاه زنجیره‌ای لوازم الکترونیکی در انگلیس اعلام کرد که عصر تولید و فروش نوار کاست در این کشور به پایان رسیده است.
در آن زمان روزنامه تلگراف در این باره توضیح داد : "فروش نوار کاست در این کشور در مدت 15 سال گذشته و با ورود لوح‌های فشرده و پخش کننده‌های MP3 با کاهش قابل ملاحظه‌ای همراه بوده است. با وجود این در حال حاضر هنوز 500 میلیون نوار کاست در انگلیس در گردش است که بیشتر برای دستگاه‌های پخش خودروها استفاده می‌شوند ."
فروش نوار کاست در انگلیس از 83 میلیون در سال 1989 به نیم میلیون در سال 2005 کاهش یافت تا به این ترتیب پایان عصر این ابزار صوتی در سال 2007 اعلام شد.
در شرایطی که شرکت سونی در سال 2010 اعلام کرد پس از 30 سال با "واکمن" که به عنوان اولین پخش کننده قابل حمل تاریخ شناخته می‌شود وداع می‌کند و سال گذشته شرکت‌های تهیه کننده موسیقی تصمیم گرفتند تولید آلبوم روی CD را تا پایان سال 2012 متوقف و محتواهای موسیقی را تنها از راه فروشگاه‌های آنلاین عرضه کنند، هنوز بسیاری از مردم در نقاط مختلف دنیا از نوارکاستها استفاده می کنند و بنابراین، نمی‌توان گفت که این ابزار کاملاً مرده است.
اما باوجود اینکه تقریبا دیگر کسی از نوارکاست استفاده نمی‌کند هنوز کسانی در دنیا هستند که دوست دارند بدون صرفه هزینه‌های زیاد و استفاده از دستگاه‌های پیشرفته، نوارهای قدیمی خود را حفظ کنند و به آنها در فورمت‌های دیجیتال گوش دهند.
به همین منظور در آوریل 2011 شرکت ژاپنی "تانکو" گجت جدیدی راعرضه کرد که می‌تواند با هزینه پایینی این کار را انجام دهد.
این دستگاه که Cassette Mate نام دارد شبیه به یک واکمن است که می‌توان داخل آن یک نوارکاست را قرار داد.
Cassette Mate می‌تواند از طریق اتصال با پورت "یو. اس. بی 2.0" به رایانه وصل شود و در زمان پخش محتویات صوتی داخل نوار، این صوت را به نرم افزاری که بر روی رایانه نصب شده است ارسال کند.
این نرم افزار می‌تواند محتوای صوتی را ضبط کرده و سیگنال‌های آن را به فرمت دیجیتال رمزگذاری کند و به این ترتیب یک فایل صوتی در فورمت‌های WAV، MP3 و یا WMA با سرعت 128 کیلوبیت بر ثانیه را به دست آورد.
